Een man vindt een klein eekhoorntje dat werd achtergelaten op zijn bed en besluit hem op te voeden
Het is een dag als alle anderen, wanneer Michael iets ongewoons op zijn bed en dat van zijn vriendin vindt: twee kleine pasgeboren eekhoorntjes. De moeder had besloten daar het nest van de kleintjes te maken, op zijn matras, met wat takken. Maar toen kwam ze niet meer bij hen terug. Tevergeefs probeerden Michael en Christina hen te herenigen met de moeder, die er niets meer van wilde weten. Een van de twee eekhoorntjes heeft het helaas niet gered, en de twee besloten vervolgens iets te doen om het tweede eekhoorntje te redden. Dit is zijn verhaal, het verhaal van een ietwat eigenaardige eekhoorn, die de harten van deze twee jonge mensen heeft gestolen.
Little Thumbelina Girl/Facebook
Van het begin af aan bedachten Michael en Christina een manier om de kleine eekhoorn eten te geven, die zo minuscuul was dat het in de schaal van een walnoot paste.
Little Thumbelina Girl/Facebook
Het enige wat ze konden bedenken was om het wat melk te geven via een kleine pipet die aan een injectiespuit vastzit, en het kleintje begon te eten en te groeien.
Little Thumbelina Girl/Facebook
Michael en Christina besloten om de eekhoorn te adopteren, waarvan zij ontdekten dat het een vrouwtje was, en ze noemden het Klein Duimpje.
Little Thumbelina Girl/Facebook
Eenmaal volwassen probeerden de twee jonge mensen haar terug te plaatsen in haar natuurlijke habitat, maar Klein Duimpje wilde er niets van weten. Ze vindt het niet leuk om bij andere eekhoorns te zijn, ze houdt niet van klimmen, springen of rennen, ze vindt het leuk om bij haar twee adoptieouders te zijn. De twee vragen zich vaak af wat deze eekhoorn denkt te zijn, zeker geen dier.
Little Thumbelina Girl/Facebook
Klein Duimpje heeft besloten bij hen te blijven, die sinds haar geboorte voor haar hebben gezorgd, voor haar zijn zij haar ouders en ze is gelukkig met Michael en Christina.
Het verhaal van deze enigszins eigenaardige familie lijkt misschien een beetje vreemd: hoe zou het mogelijk kunnen zijn voor een wild dier, zoals de eekhoorn, om te weigeren te leven tussen de bomen en zijn soortgenoten? Toch lijkt het zo te zijn, althans in het geval van Klein Duimpje. Misschien is de grens tussen mens en dier niet zo duidelijk als het lijkt. Misschien is het een andere grens dan wat we ons altijd hebben voorgesteld en misschien zullen we het op een dag begrijpen.
