"Je hield van haar, nietwaar?": Dit romantische gedicht herinnert ons eraan dat elke vrouw een uniek en onmisbaar universum is
Het is niet langer de gewoonte om een gedicht te schrijven tussen geliefden, misschien is het niet langer in de mode om iets te schrijven dat inherent is aan liefde dat geen bericht op de telefoon is. Gelukkig hebben we de gedichten uit het verleden, die overlevenden van de vergetelheid die in staat waren om het gevoel over te brengen tussen twee verliefde mensen zoals weinig anderen.
Die van Charles Bukowski is een van de mooiste; het beschrijft een liefdesverhaal dat de contrasten benadrukt tussen een man en een vrouw, die we allemaal op onze huid hebben ervaren. Tegelijkertijd slaagt hij erin om deze diversiteit te communiceren als de ware kracht van een liefdesverhaal.
via Charles Bukowski Italian Fan Page
"Je hield toch van haar?"
Hij zuchtte:
"Hoe kan ik u antwoorden?" Ze was gek. "
Hij streek met zijn hand door zijn haar.
"God ze was echt gek, elke dag was ze een andere vrouw
Eens ondernemend, dan weer ongemakkelijk.
Eens uitbundig, dan verlegen. Onzeker en beslissend.
Lief en arrogant.
Ze was duizend vrouwen, maar de geur was steeds dezelfde
Onmiskenbaar.
Dat was mijn enige zekerheid.
Ze glimlachte naar me, ze wist hoe ze me met die glimlach moest betoveren.
Toen ze glimlachte, begreep ik niets meer,
Ik wist niet meer hoe ik moest praten of denken
Niets, nul.
Plotseling was alleen zij er.
Ze was gek, helemaal gek.
Soms huilde ze.
Ze zeggen dat vrouwen in dat geval gewoon een omhelzing willen,
Zij niet.
Ze was nerveus.
Ik weet niet waar ze nu is, maar ik wed dat ze nog steeds op zoek is naar dromen.
Ze was gek, helemaal gek.
Maar ik was gek op haar.
Charles Bukowski
