Waarom schreeuwen mensen? - Deze gelijkenis zal ons niet langer op dezelfde manier ruzie laten maken
Ruzies zijn normaal tussen mensen. Het is niet gemakkelijk om kalm te blijven wanneer we ons bedreigd voelen, wanneer onze persoonlijkheid en onze zekerheden in twijfel worden gebracht. We reageren met woede, zelfs met geweld: slechts een paar momenten van kalmte, en dan hebben we er spijt van of zouden we de ruzie willen vergeten, die woorden die niet overeenkomen met echte gevoelens.
Wat betreft ruzie maken, tussen geliefden, tussen vrienden of familie, is er een emotionerende gelijkenis, die op een volledig nieuwe manier de harde toon van de stem die we bij deze gelegenheden hebben, interpreteert.
Op een dag stelde een Indiase denker de volgende vraag aan zijn discipelen:
"Waarom schreeuwen mensen als ze boos zijn?"
"Omdat ze hun kalmte verliezen", zei een van hen.
"Maar waarom schreeuwen ze als de persoon naast hen staat?" zei de denker opnieuw.
"We schreeuwen omdat we willen dat de andere persoon naar ons luistert", antwoordde een andere discipel.
En de meester vroeg: "En is het niet mogelijk om met een zachte stem tegen hem te praten?"
Verschillende andere antwoorden werden gegeven maar niemand overtuigde de denker.
Toen riep hij uit:
"Weten jullie waarom je tegen een ander schreeuwt als je boos bent? Het is een feit dat wanneer twee mensen boos zijn, hun hart zich verwijdert. Om deze afstand te overbruggen moet je schreeuwen om elkaar te kunnen horen. Hoe bozer ze zijn, hoe sterker ze zullen moeten schreeuwen om elkaar te horen.
Aan de andere kant, wat gebeurt er wanneer twee mensen verliefd zijn? Ze schreeuwen niet, ze praten zachtjes. En waarom? Omdat hun harten heel dichtbij zijn. De afstand tussen hen is klein. Soms is hun hart zo dichtbij dat je niet eens hoeft te praten, dan is het genoeg om te fluisteren.
En als de liefde intenser is, is het niet nodig om zelfs maar te fluisteren, dan is het genoeg om naar elkaar te kijken. Hun harten begrijpen elkaar. Dit is wat er gebeurt als twee mensen die van elkaar houden naar elkaar toe komen."
De denker besloot met te zeggen:
"Laat je hart niet weggaan als je discussieert, zeg geen woorden die hen verder kunnen verwijderen, want er zal een dag komen waarop de afstand zo groot zal zijn dat ze nooit meer hun weg terug zullen vinden".
Wat vind je van deze gelijkenis? Denk je dat het de waarheid is?
