"Toen ik van mezelf begon te houden": het prachtige gedicht van Charlie Chaplin leert ons de waarde van liefde en leven
Iedereen kent Charlie Chaplin, vooral zijn films. De grote acteur en scenarioschrijver is ook bekend vanwege een mooi gedicht, Toen ik van mezelf begon te houden. Wanneer hij het schreef, is nog niet duidelijk, misschien toen hij 70 jaar oud was. We willen graag denken dat hij dit gedicht schreef in die jaren, met een besef van een ander leven, meer volwassen en met de ervaring van de jaren. Immers, zijn werk gaat precies hier over, het leven en alles wat het met zich meebrengt. Omdat leven zonder liefde niets is en liefde zonder waarden niets anders is dan een steriel gevoel. Wat Chaplin bedoelde over te brengen is de noodzaak om te leren van jezelf te houden om te overdenken en accepteren wat ons omringt, om de kleine dingen die we moeten waarderen en meer moeten genieten van de momenten die we hebben, zonder ons te veel zorgen te maken over wat zal zijn. Dit is het leven en hoewel we niet alles kunnen controleren, kunnen we op zijn minst proberen om onszelf te verbeteren om het meeste te halen uit de tijd die we hebben.
Toen ik van mezelf begon te houden,
zag ik in dat mijn onrust en emotioneel lijden waarschuwingen zijn,
dat ik niet met mezelf in harmonie leef.
Nu noem ik dat AUTHENTICITEIT.
Toen ik van mezelf begon te houden, begreep ik hoeveel ik iemand kan kwetsen
als ik mijn verlangens opdring, zelfs als ik wist dat de tijd er niet rijp
voor was en de ander er niet klaar voor was, zelfs als ik die ander was.
Nu noem ik dat RESPECT.
Toen ik van mezelf begon te houden,
verlangde ik niet langer naar een ander leven
en zag ik dat alles in de wereld om me heen
een uitnodiging is om me te ontwikkelen.
Nu noem ik dat GROEI.
Toen ik van mezelf begon te houden,
begreep ik dat ik altijd op het juiste moment op de juiste plek ben
en dat alles precies op het juiste moment gebeurt.
Ik kan dus gerust zijn.
Nu noem ik dat ZELFVERTROUWEN.
Toen ik van mezelf begon te houden,
stopte ik om tijd te verliezen en
grote plannen voor de toekomst te maken.
Nu doe ik alleen dat waar ik gelukkig van word, waar ik van houd en waar mijn hart
blij van wordt, op mijn eigen manier en in mijn eigen tempo.
Nu noem ik dat EENVOUD.
Toen ik van mezelf begon te houden,
heb ik me bevrijd van alles wat niet goed voor me was:
eten, mensen, spullen, situaties en alles wat me aantrok en me van mezelf verwijderde,
Eerst noemde ik het "gezond egoïsme".
Nu noem ik het LIEFDE VOOR JEZELF.
Toen ik van mezelf begon te houden
stopte ik met steeds gelijk willen hebben
en sindsdien maak ik steeds minder fouten.
Nu noem ik het BESCHEIDENHEID.
Toen ik van mezelf begon te houden
wilde ik niet langer in het verleden leven en me zorgen maken over de toekomst.
Nu leef ik alleen in het heden, waarin alles gebeurt.
Nu leef ik elke dag, de een na de ander en noem ik het TEVREDENHEID.
Toen ik van mezelf begon te houden
begreep ik dat mijn gedachten me konden storen en ziek maken.
Maar toen ik mijn hart liet spreken, werd het een waardevolle bondgenoot.
Nu noem ik het WIJSHEID VAN HET HART.
We hoeven niet langer bang te zijn voor confrontaties of problemen van welke aard ook, met onszelf en met anderen.
Zelfs de sterren botsen weleens en daaruit ontstaan nieuwe werelden.
Nu weet ik: dat is LEVEN.
