Het is normaal dat een vader voor zijn kinderen zorgt: we moeten ophouden met te zeggen dat hij “ons een handje helpt"
Wat doet een vader als hij voor zijn kinderen zorgt of een maaltijd klaarmaakt en samen met zijn vrouw afwast? Vaak worden dit soort acties per abuis gezien als een vorm van "hulp", een gedachte die voortkomt uit de oude patriarchale opvattingen die binnen de families bestonden. Maar waarom hoor je tegenwoordig nog steeds zinnen als "Mijn partner helpt me in huis"? De fout is vooral te wijten aan de manier van denken en vooral het spreken.
via theatlantic.com
Hoe vaak heb je de klassieke uitdrukking "Mijn man helpt me met het huishouden" niet horen zeggen, of "Mijn partner zorgt voor de kinderen"? Om dit soort zinnetjes vandaag nog te horen, is een erkenning van de manier waarop huishoudelijke verantwoordelijkheden nog steeds verband houden met de moederfiguur, een gedachte die blijkbaar niet is opgegeven.
Het is duidelijk dat de moeder het figuur is waarmee het kind in de vroege stadia van het moederschap een grotere band heeft, maar de figuur van de vader is even belangrijk. In die zin is de voorstelling van de gezaghebbende vader van "klassieke" en "oude" opvattingen nog steeds te wijdverspreid, het is noodzakelijk om deze gedachte te laten vervallen door afscheid te nemen van bepaalde patriarchale patronen.
De taken zijn in feite nog te veel bepaald door het geslacht van een persoon en dit stelt de verschillen binnen een samenleving vast. We moeten de manier waarop we denken en vooral hoe we over mensen praten veranderen om een einde te maken aan deze opvattingen.
Dus de volgende keer dat je iemand hoort zeggen "Mijn man helpt me in de keuken", herinner haar er dan aan dat het eigenlijk zijn plicht is. De vader moet een aanwezige figuur zijn die houdt van en zorgt voor zijn gezin, die soms zijn handen vuil maakt door af te wassen of een paar uur voor zijn kinderen zorgt.
