Depressief zijn is niet verdriet voelen en de hele dag in bed blijven liggen: ik zal je vertellen hoe het echt is
Depressie is, omdat het een onbekende ziekte is, een misbruikt woord geworden. Iedereen zou de symptomen van depressie kunnen herkennen: vermoeidheid, gebrek aan interesse, vreetbuien of juist gebrek aan eetlust, moeite met slapen of uit bed komen. Maar als dit het alleen was, zou depressie geen sociale plaag zijn; het zou in elk geval gemakkelijk zijn om de alarmbellen te herkennen, maar we weten dat dit niet zo is.
Waarom merken we niet op wanneer iemand depressief is? Waarom komt de veronderstelling van depressie altijd alleen in extremis voor? De verklaring is dat we niet weten wat depressie is, hoewel we er veel over praten en we allemaal zeggen dat we het hebben.
via healthline.com
Handleidingen van de psychologie melden dat een van de eerste symptomen van depressie is dat iemand veel meer tijd in bed doorbrengt of zelfs alleen die intentie heeft. In bed blijven liggen betekent je verstoppen voor de buitenwereld, geen deel uitmaken van de dagelijkse mechanismen, op een plek blijven in afwezigheid van pijn en plezier. Natuurlijk is dit depressie, net zoals het ook een verlies van interesse in alles is, apathie, ongemotiveerd en oncontroleerbaar huilen, overmatig verlangen om te eten of verlies van eetlust.
Maar depressie kan niet alleen dat zijn, het kan niet worden behandeld als een hoest die, zodra je er last van hebt, een hoestdrankje nodig hebt. Depressie is meer een schaduw, die eerst op de eigen schaduw lijkt die vervolgens groter en groter wordt.
Depressie betekent het ondersteunen van een vriend op een moeilijk moment en zeggen "Het gaat goed met me" wanneer het tijd is om over jezelf te praten. Het betekent doen wat je altijd doet, maar er geen controle over hebben, het gevoel hebben dat alles uit je handen glijdt zonder het verlangen en de kracht om het te stoppen. Het betekent in tranen zeggen dat er iets zal komen om ons te redden, maar niet weten wat en wanneer. Het betekent temidden van vrienden zijn, maar je honderden kilometers ver weg voelen. Het betekent alleen aanwezig met je lichaam zijn, maar zonder de ziel en waarnemingen. Het betekent lachen en voelen dat het niet overeenkomt met wat je vanbinnen voelt. Het betekent een zonnebril dragen om te voorkomen dat iemand ons ziet en tegen ons zegt "Je ziet er moe uit", want nee, het probleem is geen vermoeidheid. Depressie is een druppel sereniteit in een zee van wanhoop: maar voor mensen is het genoeg om te zeggen dat het zo slecht niet met je gaat.
Vandaag kan een depressie overwonnen, verpletterd worden. Je begint met het vinden van de juiste persoon om mee te praten, die niet altijd een vriend of familielid is.
Aan de andere kant, verwacht niet dat je een depressief persoon herkent omdat ze niet meer voor zichzelf zorgen, omdat ze niet uitgaan en niet eten: depressie grijpt ook degenen die naar het werk gaan, degenen die glimlachen naar hun kinderen en die de liefde bedrijven met hun partner. Het krachtigste wapen van depressie is het vermogen om te worden verward met normaliteit, zowel in eigen ogen als in die van anderen.
Stop niet met het vragen aan mensen "Hoe gaat het met je?" en op hun reactie te wachten, om zelfs de zwakste tekenen van hulp op te pikken. Een oor dat wil luisteren is het krachtigste medicijn dat depressiviteit kan oplossen.
