Daarom hebben intelligente mensen de neiging om meer tijd alleen door te brengen
Is het mogelijk om gelukkig te zijn op basis van het aantal sociale relaties dat we hebben? Blijkbaar wel, of althans dat zeggen de onderzoekers Kanazawa en Li, auteurs van de studie getiteld "Landwegen, breng me naar huis... naar mijn vrienden: hoe intelligentie, bevolkingsdichtheid en vriendschap het moderne geluk beïnvloeden", gepubliceerd in de «British Journal of Psychology». In de studie behandelen ze de Theorie van het Geluk van de Savanne, waarbij socialisatie evenredig is aan iemands IQ.
via bigthink.com
Menselijke samenlevingen evolueren voortdurend en passen zich aan aan elke nieuwe opmerkelijke verandering (klimaat, globalisering, internet). Dat van interpersoonlijke relaties is geen uitzondering. Ondanks de interactie met het andere deel van de genetische code van ieder van ons, hebben we in de loop van de eeuwen een andere benadering van de sociale sfeer. In feite zijn er volgens de twee geleerden min of meer sociale individuen gebaseerd op hun eigen intelligentie en zijn ze, bijgevolg, meer tevreden of juist niet met hun eigen leven. De theorie van Kanazawa en Li stelt dat mensen met een hoger dan gemiddeld IQ liever heel weinig vrienden hebben of alleen blijven om gelukkig te zijn.
Hun conclusies zijn het resultaat van de analyse van een steekproef van antwoorden van 15.000 deelnemers tussen 18 en 28 jaar in een nationale enquête. Volgens de verzamelde gegevens kan het geluk van de individuen worden gemeten in verhouding tot de omgeving waarin zij leven en het aantal sociale interacties dat zij onderhouden, en in het geval van de meest intelligente personen spreken de cijfers duidelijk: minder relaties met anderen, meer voldoening van het eigen leven. Maar hoe is dit mogelijk? De twee onderzoekers beweren dat het sociale aspect bij sommige individuen is veranderd in de loop van de evolutie van menselijke samenlevingen, omdat het elke keer een andere betekenis van het verleden krijgt. Als het ooit nodig was om "als team te spelen" om te overleven, bijvoorbeeld bij het jagen op een dier om voedsel te krijgen, is dat vandaag niet meer zo. Als je intelligent bent, heb je al het nodige om gelukkig en voldaan dit leven te leven, zonder op iemand te moeten vertrouwen. Kortom, de sterkste kan het zonder de anderen, maar is dat echt zo? Is het mogelijk om alleen te leven? In het sociale tijdperk zou je kunnen denken dat misschien de meest intelligente mensen het moeilijker vinden dan anderen om iemand te vinden die lijkt op hun persoonlijkheid, en dat ze, in plaats van zich verplicht te voelen om met mensen die weinig compatibel zijn om te gaan, de voorkeur geven aan eenzaamheid. Kortom... beter alleen dan in slecht gezelschap!
