Een juf maakt een "wensendoos": wanneer ze de wensen van de kinderen leest is ze heel verrast
De leraar is nooit alleen maar degene die vakken op school leert: als het op onderwijs aankomt, is het een figuur zoals de ouders, in tegendeel, in sommige gevallen zelfs nog doorslaggevender. De leraar houdt ook toezicht op het feit dat er geen situaties van pesten voorkomen, omdat het helaas mogelijk is dat dit op een school gebeurt. Kinderen nemen vaak eerder een leraar dan hun ouders in vertrouwen.
Julia Brown is een Amerikaanse juf die een eenvoudig en effectief systeem heeft gevonden om een vertrouwensrelatie met haar leerlingen op te bouwen: zo werkt de "wensendoos".
In de klas waar ik lesgeef heb ik een "wensendoos" gemaakt waar kinderen briefjes in kunnen doen waar ze op kunnen schrijven wat ze zouden willen. Ik vertelde hen dat ik hun probleem binnen een week zou oplossen. Ik wilde mijn leerlingen laten weten dat ik hier ben om hen te helpen met alles wat ze nodig hebben.
De eerste week schreven slechts twee kinderen een briefje waarin ze me informeerden over een pestsituatie. Ik ben meteen in actie gekomen om het probleem op te lossen. Maar diep in mij had ik het gevoel dat iets de kinderen ervan weerhield om me echt te vertellen wat ze nodig hadden.
Dus besloot ik de regels te wijzigen: elk kind moest elke dag een kaartje plaatsen in de doos die ik had neergezet. Het deed er niet toe dat er iets op geschreven was, het kon ook leeg zijn. Op deze manier werd degene die er een kaartje in stopte met iets wat hij of zij nodig had niet gezien door de andere klasgenoten.
Het resultaat? Vanaf die dag begon ik enorm veel briefjes te ontvangen. De berichten bevatten de meest uiteenlopende dingen: er waren kinderen die van plaats wilden veranderen omdat ze het bord niet konden zien, die me zeiden te worden gepest door iemand anders, die gewoon een knuffel nodig had.
In alle gevallen heb ik alles gedaan om het op te lossen en aan hun behoeften te voldoen.
Wat me het meest verbaasde, is dat de kinderen snel die doos niet meer nodig hadden om hun wensen aan mij kenbaar te maken: ze kwamen rechtstreeks bij mij, zonder angst en schaamte.
Ik geef al 15 jaar les op scholen en ik kan eerlijk zeggen dat de doos het beste is wat ik voor mijn kinderen heb gedaan.
