Dankzij deze strategie slaagde deze leerkracht erin het pesten in haar klas te stoppen: hier bestaat het uit
Pesten is iets dat niet langer kan worden genegeerd: de dynamiek waarbij de 'sterkste' kinderen de zwaksten onderdrukken, heeft altijd op scholen bestaan, maar tegenwoordig, met de technologische middelen die voor hen beschikbaar zijn, kan plagen een schandpaal worden. Ouders en leerkrachten moeten niet alleen samenwerken om gewelddadigheden aan de kaak te stellen, maar ook om ervoor te zorgen dat geen enkel kind het recht heeft om de spot met anderen te drijven.
De strategie van deze wiskundelerares om de dynamiek te identificeren die in haar lessen voorkomt, heeft iedereen versteld doen staan vanwege haar discretie en niet-invasiviteit: een techniek die nuttig zou kunnen zijn voor andere scholen. Hieronder leggen we het uit.
Elke vrijdagochtend, aan het einde van de schooldag, vraagt deze lerares haar leerlingen om op een stuk papier de naam te schrijven van de klasgenoot naast wie ze graag op maandag willen zitten en die volgens hen de beste leerling van de week was.
De kinderen weten dat alles wat ze schrijven geheim is en alleen door de lerares kan worden gelezen: ze weten ook dat ze kunnen besluiten om niet deel te nemen aan het spel.
Door de namen die op het papier zijn geschreven, maar ook op basis van de weigering van een leerling, slaagt de lerares erin om te reconstrueren wat er in de klas gebeurt: het is duidelijk niet haar bedoeling om te weten wie het populairste kind is, maar om te begrijpen wie meerdere keren genomineerd worden en wie nooit door hun klasgenoten worden genoemd.
Dit alles met indirecte vragen, tegenover vragen als: "Wie is het kind die je pijn doet?" of "Ben jij degene die geen vrienden heeft?" zou het kind waarschijnlijk antwoorden met een zwijgen, en zich diep geraakt voelen.
De lerares is er al in geslaagd om lastig gevallen en gepeste kinderen te identificeren dankzij deze zeer eenvoudige methode.
Kinderen vragen om namen op te schrijven is een beetje zoals lezen in hun hart: het is niet alleen de lerares die een duidelijker beeld heeft over de situatie van de klas, maar ook de kinderen zelf gaan nadenken over de relaties die ze hebben met anderen en krijgen een idee van de klas waarin ze elke dag veel tijd doorbrengen.
Denk je dat deze methode effectief is? Zou je het de leraren van je kinderen aanraden?
