Een vrouw vraagt om hulp na de dood van een vriendin: de reactie van een oude man ontroerde iedereen
De omstandigheden waarin een geliefde overlijdt, kunnen van invloed zijn op de manier waarop we ons aanpassen aan zijn afwezigheid. Het accepteren en blijven genieten van het leven is één van de moeilijkste dingen die het leven ons vraagt. Het ene verlies zal onvermijdelijk pijnlijker zijn dan de andere, een verlies dat ons zelfs na een lange tijd, toen we onze stabiliteit leken te herwinnen, opnieuw treft, we instorten en ons afvragen 'waarom?', en deze vraag aan een voorbijganger stellen...
Een vrouw heeft iets dergelijks gedaan: in plaats van dat ze het iemand op straat vroeg, stelde ze de vraag op internet en één van de antwoorden ving de aandacht van iedereen...
De vrouw huilde om de dood van een lieve vriendin en ze wendde zich wanhopig tot de online gemeenschap die ze vaak bezocht en zei eenvoudig: "Mijn vriendin is er niet meer en ik weet niet wat ik moet doen".
Een niet meer zo jonge man reageerde en was in staat een gedachte te formuleren die bewonderd werd door alle lezers...
Laten we eens kijken... Ik ben oud en dat betekent dat terwijl ik nog steeds hier ben, veel van de mensen die ik liefhad, er niet meer zijn.
Ik heb vrienden verloren, bekenden, collega's, nabije en verre familieleden, leraren, buren, mentoren en nog veel meer mensen. Ik heb geen kinderen en daarom kan ik me niet voorstellen hoe het is om er één te zien sterven. Desondanks, kan ik je dit vertellen...
Ik zou willen zeggen dat het uiteindelijk went. Ik ben daar nooit in geslaagd en daar ben ik blij om. Elke keer als er een geliefd iemand sterft, voel ik dat er iets van me afgerukt wordt, ongeacht de omstandigheden. Maar ik wil niet dat ik dit vergeet, iets wat snel over gaat. Mijn littekens zijn een bewijs van liefde voor de relaties die ik met mensen heb gehad en als het litteken diep is, is dat omdat die relatie diep was, dus ik koester die pijn.
De tekenen die het in ons achterlaat zijn de erfenis van het leven, het bewijs van het feit dat we kunnen liefhebben, gewond kunnen raken, verscheurd door pijn en toch in staat zijn om te helen en opnieuw lief te hebben.
Met de tijd leer je dat pijn als golven is: wanneer de boot van ons hart voor de eerste keer zinkt, voelen we ons verdrinken omringd door de overblijfselen van ons eigen wezen. Alles wat om ons heen drijft herinnert ons aan de schoonheid en pracht die onze boot kenmerkte, terwijl het enige wat je kunt doen is proberen te blijven drijven. Soms vind je een stukje van het wrak en je klampt je eraan vast: soms een voorwerp, soms een herinnering, of misschien een persoon die, net als jij, zwemt in die wanhoop.
In het begin zijn de golven hoog en vallen ze zonder genade op je neer. Ze volgen elkaar op, zonder je respijt te geven. Ze komen elke 10 seconden en je kunt niet eens ademhalen. Alles wat je kunt doen is proberen te blijven drijven. Na een tijdje, het kunnen weken zijn, maanden... realiseer je je dat de golven nog steeds erg hoog zijn, maar dat de frequentie verandert; ze zijn nog steeds gewelddadig, ze riskeren nog steeds je te verdrinken, maar de tijd tussen de ene golf en de andere neemt langzaam toe en je kunt weer gaan ademen. Er is leven tussen de golven.
Tot je jezelf op een dag zult verbazen dat die golven van pijn van vijftien meter zijn gedaald tot tien of vijf. Ze komen nog steeds, maar je ziet ze nu aankomen: een herdenking, een verjaardag, een feest... Je ziet ze aankomen en je hebt de mogelijkheid om jezelf voor te bereiden, zodat wanneer ze je aanvallen, je je kunt concentreren op het feit dat je toch weer boven komt. Doordrenkt, boos en nog steeds op zoek naar houvast, maar je komt eruit.
Luister naar de woorden van een oude man: de golven gaan nooit liggen, en op een bepaalde manier wil je dat niet. Je leert eenvoudigweg dat je kunt overleven. Er komen andere golven, en je zult ook deze overleven. Als je geluk hebt, zul je je op een dag door zoveel littekens omgeven en omringd zien door vele wrakken: alleen dan zul je begrijpen dat je heel veel lief hebt gehad, en heel intens.
