Het schoolhoofd straft de dochter omdat ze een klasgenoot heeft geslagen: maar door het antwoord van de moeder schaamt hij zich
Ouders weten heel goed hoe je kunt schrikken van een telefoontje van de school van hun kinderen wanneer ze op hun werk zijn: je denkt meteen het ergste, je maakt je zorgen om de veiligheid van de kinderen en tegelijkertijd vrees je dat ze verantwoordelijk zijn geweest voor een of andere handeling. Met deze gemoedstoestand heeft een vrouw, die het verhaal op een website vertelde, het instituut van haar dochter bereikt, omdat een leraar rechtstreeks contact met haar opnam die haar aanspoorde om meteen naar school te komen. Dit is wat er is gebeurd en waarom dit verhaal voor velen een les kan zijn.
Terwijl ik aan het werk was kreeg ik een telefoontje van school.
Onderwijzer: "Goedenmorgen mevrouw. Uw dochter heeft ruzie gemaakt op school. Als het mogelijk is, vraag ik u even hierheen te komen".
Ik: "Ik ben aan het werk, mijn dienst eindigt over 2 uur. Kan het even wachten?"
Onderwijzer: "Het is een vrij serieuze zaak. Uw dochter heeft een klasgenoot geslagen. Het zou beter zijn als u meteen kwam".
Ik rende naar school en in het kantoor van de directeur vond ik mijn dochter, het hoofd van de afdeling, haar leraar, de directeur, een jongen met een bloedende neus en een rood gezicht en zijn ouders.
Schoolhoofd: "Eindelijk mevrouw! Fijn dat u er bent".
Ik: "Ja ik had het erg druk in het ziekenhuis, sorry".
Eindelijk werd me uitgelegd wat er was gebeurd. De jongen begon met de BH van mijn dochter te spelen en zij, geërgerd, gaf hem twee klappen in het gezicht. Ik had meteen het gevoel dat ze kwader op mijn dochter waren dan op de jongen. Mijn dochter kennende, die echt niet zomaar iemand een klap geeft, was de situatie duidelijk voor mij. Het verhaal van het gebeurde en de reactie van de onderwijzers maakte me nerveus.
Ik: "Dus u wilt weten of ik de jongen zal aanklagen wegens seksuele intimidatie of dat ik de school aanklaag omdat het toestaat dat zoiets gebeurt?"
De term "seksuele intimidatie" zorgde ervoor dat iedereen geagiteerd raakte.
Onderwijzer: "Ik hoop dat u een grapje maakt..."
Hoofd van de afdeling: "Laten we niet overdrijven!"
Schoolhoofd: "Ik denk dat u het niet goed begrepen heeft".
De moeder van de jongen begon te huilen. Ik keek vragend naar mijn dochter, die begon te vertellen.
Dochter: "Hij bleef maar aan mijn bh zitten. Ik vroeg hem ermee op te houden, maar dat deed hij niet. Ik vertelde het aan de onderwijzer maar die zei dat ik hem moest negeren. Hij bleef doorgaan en zodoende gaf ik hem een klap. Toen stopte hij pas".
Ik wendde me tot de onderwijzer.
Ik: "U stond toe dat de jongen aan de bh van mijn dochter zat? Waarom hebt u hem niet gestopt? Kom maar eens hier en laat jezelf aanraken als u denkt dat zoiets normaal is".
Ik: "Oh vindt u dit ongepast? Raak de bh eens van één van uw collega's aan. Kijk eens hoe leuk dat voor haar is. Of raakt u die van de moeder van de jongen aan of die van mij! Denkt u, omdat het jongeren zijn, het alleen maar een spel is?".
Schoolhoofd: "Mevrouw, met alle respect, maar het feit blijft dat uw dochter een jongen heeft geslagen".
Ik: "Nee meneer de directeur. Ze verdedigde zichzelf tegen seksuele intimidatie en een jongen. Kijk dan: hij is één meter tachtig lang en weegt 75 kilo, zij is één meter vijftig lang en weegt 43 kilo. Hij is twee keer zo groot. Hoe vaak had ze hem nog moeten toelaten haar aan te raken? Degene die haar had moeten beschermen deed niets, dus wat had ze dan moeten doen?".
De moeder van de jongen bleef huilen, de vader leek zich ongemakkelijk te voelen en in verlegenheid gebracht. De onderwijzer hield zijn blik omlaag gericht. Ik wendde me tot het schoolhoofd.
Ik: "Ik neem mijn dochter mee naar huis. Ik denk dat de jongen zijn les geleerd heeft. En ik hoop dat zoiets dergelijks nooit weer gebeurt, niet alleen bij mijn dochter maar welk meisje op school dan ook. Ik zal de zaak aan de politie melden en jij, als je nog één keer mijn dochter aanraakt laat ik je arresteren wegens seksuele intimidatie. Heb je me begrepen?".
Ik was woedend. Ik pakte de spullen van mijn dochter en nam haar mee naar huis. De politie en een vereniging die toezicht houdt op wat er op scholen gebeurt, hebben mij gelijk gegeven en vertelden me dat ze licht op de zaak zouden werpen. In de tussentijd zit mijn dochter in een andere klas, heeft een andere onderwijzer en andere klasgenoten.
Hoe denk jij over dit verhaal? Vind je het antwoord van de moeder adequaat of vind je dat de dochter ongelijk heeft?
