Deze 8 gedragingen kunnen suggereren dat een kind ten prooi valt aan een waardencrisis

door Janine

19 Maart 2018

Hoezeer ouders hun kinderen ook opvoeden met morele waarden, het kan gebeuren dat de opvoeding van het kind een geheel onverwachte koers inslaat: ouders zijn niet de enigen die het kind beïnvloeden, er zijn ook andere externe factoren, waaronder de samenleving zelf.

De maatschappij heeft een grote invloed op het leven van ons allemaal en in het bijzonder op die van kinderen: in een periode van zichzelf verliezen, van verlies van algemene waarden, is het erg gemakkelijk dat deze aspecten op de individuele levens terecht komen.

We mogen niet wanhopen als ons kind toont geen morele principes te hebben (het zal tijd en een tweede kans hebben om het te ontwikkelen), maar je hoeft het er ook niet bij te laten zitten: dit is wat je moet doen, afhankelijk van het getoonde gedrag.

Volgens psychologen zijn er 8 'symptomen' die erop duiden dat er iets verkeerd is gegaan in de opvoeding en dat het kind een crisisperiode doormaakt: hier kun je omgaan met deze onaangename situaties.

Hij is gewelddadig

Aislinn Ritchie/Flickr

Waarom doet hij zo?

Wanneer een kind gewelddadig is doet hij dat niet om een ander pijn te doen, maar om een innerlijke woede van zich af te slaan waarvan hij anders niet zou weten hoe hij zich moest uiten.

Hoe grijp je in?

We moeten achter de reden van zijn gewelddadige gedrag komen. Het kan zijn dat je in sommige gevallen te streng voor hem bent geweest of dat hij getuige is geweest (of zelf heeft ondergaan) van geweld tussen personen. Als hij dat doet, komt dat omdat hij denkt dat hij een situatie met arrogantie en overheersing kan oplossen. We moeten daarom het geduld hebben om hem alternatieve methoden te leren om een oplossing te vinden, en om op alle mogelijke manieren geweld te vermijden.

Hij maakt zich geen zorgen om zijn familie (jongere broers en zussen, bijvoorbeeld)

pixabay.com

Waarom doet hij zo?

Zelden wordt een kind gedreven om spontaan voor zijn geliefden te zorgen: aan de basis moet er altijd het onderwijs en het voorbeeld van de ouders zijn. Het is een soort imitatie die kinderen van volwassenen nadoen.

Hoe grijp je in?

In deze gevallen is het meest effectief om een voorbeeld te geven. Als de jongere broer of zus om wat voor reden dan ook verdrietig is, laat het kind dan zelf proberen het probleem op te lossen. Niet alleen zal hij leren om voor anderen te zorgen, maar hij zal ook de band die hij heeft met zijn geliefden versterken.

Geeft anderen de schuld

Waarom doet hij dat?

Lukt het jouw kind om altijd een ander aan te wijzen die verantwoordelijk is? Accepteert hij niet om verantwoordelijkheid te nemen voor iets? Waarschijnlijk heeft hij in het verleden te zware straffen gekregen en nu, om dat traumatische moment niet te hoeven herbeleven, zoekt hij altijd iemand op die de schuld krijgt.

Hoe grijp je in?

Als je erkent dat je in het verleden je kind te zwaar of voor kleine dingen gestraft hebt , probeer dan de volgende keer de meest geschikte maatregelen uit te voeren. Geef het kind ook een kans om het goed te maken: geef de voorkeur aan 'dynamische' straffen, zoals huishoudelijke klusjes, in plaats van hem op te sluiten in zijn kamer om na te denken.

Hij voelt zich niet schuldig

pexels.com

Waarom doet hij zo?

Wanneer het kind zich niet schuldig voelt over een bepaalde actie, is het probleem waarschijnlijk dat hij de persoon van wie het verwijt of de straf afkomstig is, niet serieus neemt. Kinderen het gevoel geven dat de ouders de autoriteit hebben, blijft erg belangrijk, hoewel er geen buitensporige onevenwichtigheid moet worden gecreëerd.

Hoe grijp je in?

Allereerst is het belangrijk om de rol van de opvoeder te heroverwegen: als je in het verleden jezelf hebt tegengesproken, in die zin dat je een straf hebt opgelegd en de eerste was om het niet te respecteren, let er dan op om meer consistent te zijn. Het kind moet zich ervan bewust zijn dat je woord houdt en moet er niet op vertrouwen dat je hoogstwaarschijnlijk niet in de praktijk zult brengen wat je zegt.

Hij vindt zich beter dan anderen

pixabay.com

Waarom doet hij zo?

Kinderen hebben vaak weinig zelfrespect, maar het tegenovergestelde komt ook voor, dat wil zeggen, dat ze er te veel van hebben. Het probleem is niet het hebben van zelfvertrouwen, maar het feit dat dit leidt tot het verachten van anderen: als het gebeurt dat het slecht over anderen spreekt, met nadruk op de capaciteiten, zou het kunnen dat het in het verleden te veel aandacht heeft gekregen, of dat een volwassene hem heeft overtuigd om beter te zijn dan anderen.

Hoe grijp je in?

Het doel is om het kind duidelijk te maken dat iedereen over vaardigheden beschikt, misschien door enkele voorbeelden te geven van wat hij kan en wat niet. Bovendien moeten we met hem praten over het feit dat het nooit goed is om zichzelf als de beste te beschouwen, maar altijd open te staan voor anderen.