Een wervelwind deed de grond bewegen: zo ontdekte een boer een dorpje van 5000 jaar oud
Een boer uit Schotland bevond zich op de juiste plek op het juiste moment: het was 1850 toen, na een zware storm op de Orkney-eilanden, de man gebouwen van een nederzetting uit de neolithische periode vond.
En zo kwam, toevallig, de oude stad van Skara Brae aan het licht, na eeuwenlang bedolven te zijn geweest onder een paar hopen land. Maar laten we de details van dit buitengewone verhaal eens bekijken...
Op een nacht in 1850 trof een zware storm de Orkney-eilanden, een eilandengroep ten noorden van Schotland; dankzij die gedenkwaardige onweersbui kwamen de gebouwen van een neolithische nederzetting tevoorschijn, de bewoners van de plaats verwonderd achterlatend.
Na een eerste analyse werd ontdekt dat dit de stad Skara Brae was, een nederzetting die 5000 jaar oud was. Dankzij de aarde die de nederzetting bedekte en identificatie voorkwam, was de constructie in een goede staat.
Gedateerd uit 3100 voor Chr., wordt aangenomen dat de nederzetting tot 2500 voor Chr. werd bewoond. Wat zou er dat jaar gebeurd zijn? Experts denken dat de bewoners van het dorpje gedwongen waren het dorp te verlaten om te ontsnappen aan een hevige storm, paradoxaal genoeg vergelijkbaar met de storm die de Schotse boer toestond om dit dorpje te ontdekken!
De huizen waren in steen ingericht en hadden bedden, kasten, stoelen en bergkasten. Er woonden niet meer dan 100 mensen, zij droegen bij tot een functioneel drainagesysteem dat dienst deed als primitief bad.
De nederzettingen werden bewoond door boeren en vissers, maar ook door bekwame ambachtslieden, in staat om botten en stenen te bewerken en prachtig gedecoreerd servies te produceren.
Wat de organisatie betreft, waren alle huizen omgeveer hetzelfde ingericht; dit suggereert dat er geen belangrijker burgers dan anderen waren en dat er daarom geen bepaalde hiërarchische klassen waren.
Elk huis was ongeveer 40 m2, met in het midden een oven die zowel geschikt was om te koken als om zich te verwarmen. Gezien de schaarste van bomen op het eiland, gebruikten de bewoners de overblijfselen van de stormvloeden en botten van walvissen om de daken van hun huizen te maken, met wat kluiten aarde.
Deze archeologische plaats werd in 1999 uitgeroepen tot Werelderfgoed waar bezoekers en toeristen uit de hele wereld op afkomen.
En wie besluit naar de oude stad Skara Brae te gaan, vindt niet alleen archeologische overblijfselen omdat de nederzettingen uitkijken over het schitterende en betoverende strand van de baai van Skaill.
Kortom, voor wie op ontdekkingsreis wil gaan... Goede reis!
