Na 32 jaar ontdekt ze dat haar ouders haar zus bij de geboorte hebben geregistreerd onder een verkeerde naam
Middelste kinderen worden vaak beschouwd als de minst verwende en meest verwaarloosde kinderen en leven in een positie die het cliché van het “middelste kind-syndroom” lijkt te bevestigen. Deze situatie kwam naar voren in het verhaal van een 32-jarige vrouw, die bij toeval een ernstige fout in haar geboorteakte ontdekte.
Wat is er precies gebeurd?
KLa1109/Reddit
Een 32-jarige vrouw heeft ontdekt dat haar naam verkeerd gespeld was op haar geboorteakte. Er stond “Linsay” in plaats van “Lindsay”, zoals het eigenlijk al haar hele leven wordt geschreven.
De ontdekking werd gedeeld op Reddit door haar zus, die erop wees dat deze fout een voorbeeld is van hoe middelste kinderen minder aandacht krijgen dan het eerste en jongste kind in de familie.
Veel gebruikers reageerden met hun eigen verhalen over soortgelijke fouten: sommigen ontdekten dat hun namen of geboortedata verkeerd waren geschreven door hun ouders, terwijl anderen fouten opmerkten in hun achternaam of de namen van broers en zussen.
Eén gebruiker vertelde ook over een vriend wiens naam, Yacob, een schrijffout was ten opzichte van Jacob, maar die later had besloten om deze onjuiste versie te houden omdat hij van het unieke karakter ervan hield.
Waarom krijgen middelste kinderen doorgaans minder aandacht?
Freepik
Middelste kinderen lijken een realiteit te ervaren die het cliché kan bevestigen dat ze minder aandacht krijgen dan hun oudere en jongere broers en zussen.
Dit fenomeen, dat bekend staat als het “middelste kind-syndroom”, heeft de interesse gewekt van talloze wetenschappers op het gebied van psychologie en sociologie die hebben geprobeerd te begrijpen waarom dit fenomeen zo vaak voorkomt en hoe het het leven van deze kinderen kan beïnvloeden.
Ouders, vaak onervaren, concentreren zich intensief op hun eerste kind, documenteren elke kleine vooruitgang en zien elke uitdaging met een mengeling van bezorgdheid en trots tegemoet. Dan komt het tweede kind, dat in een gezin terechtkomt waar de regels en de dynamiek al vastliggen.
Het middelste kind krijgt daarom niet dezelfde aandacht die eerder aan de eerstgeborene werd gegeven, noch de bescherming en knuffels die de jongste vaak verdient.
Als er een derde kind komt, gaan de ouders weer helemaal op in de opwinding van het hebben van een “nieuw” kind, waardoor het middelste kind zijn eigen plek moet vinden in een al overvol gezin.
De verwachtingen van de ouders kunnen dit proces ook zeker beïnvloeden: bij het eerste kind is men vaak heel voorzichtig en investeert men veel tijd en energie om ervoor te zorgen dat elke fase van de ontwikkeling tot in de perfectie wordt gevolgd.
Het tweede kind daarentegen krijgt niet dezelfde behandeling, omdat de ouders meer vertrouwen hebben in hun capaciteiten en zich minder zorgen maken over het te volgen pad.
De dynamiek tussen broers en zussen is een ander belangrijk element: het oudste kind neemt vaak een dominante rol aan, terwijl het jongste kind als kwetsbaarder wordt gezien en bescherming nodig heeft. Het middelste kind daarentegen moet jongleren tussen deze twee realiteiten, zijn of haar plaats vinden en vaak een sterke onafhankelijkheid en aanpassingsvermogen ontwikkelen.
De combinatie van al deze factoren kan een aanzienlijke impact hebben op het gevoel van eigenwaarde en de emotionele ontwikkeling van het middelste kind: zich minder in het middelpunt van de belangstelling voelen kan leiden tot een constante zoektocht naar goedkeuring buiten het gezin en de ontwikkeling van een sterke autonomie. Dit kan echter ook empathie, het vermogen om compromissen te sluiten en veerkracht bevorderen, waardoor deze uitdagingen een grote kans voor persoonlijke groei worden.
Het verhaal van de 32-jarige vrouw die bij toeval de fout in haar geboorteakte ontdekte, belicht de realiteit van middelste kinderen en het zogenaamde “middelste kind-syndroom”. Deze episode, die werd gedeeld op Reddit, leidde tot een levendige discussie en bracht veel andere verhalen van soortgelijke fouten aan het licht, die bevestigen hoe middelste kinderen zich minder verwend en verwaarloosd kunnen voelen dan hun broers en zussen.
