Zoon verklaart: "Ik ben gefrustreerd door mijn ouders: ze verkwisten mijn hele erfenis"
Tijden veranderen, dat is onvermijdelijk. Gebeurtenissen volgen elkaar op die de “balans” kunnen veranderen, die de economie op mondiaal niveau kunnen veranderen. Hoewel we macro-onderwerpen niet willen banaliseren, is het helaas onvermijdelijk om toe te geven hoezeer ons leven om geld draait.
Het heden eist dat we aan het einde van elke maand belasting betalen, de nabije toekomst lijkt niet haaks te staan op de realiteit van vandaag. Er rest ons dus niets anders dan hiervan nota te nemen en een toekomstgericht levensplan op te stellen. De hoofdpersoon van dit verhaal is een man wiens plan ook rekening hield met geld dat niet van hem was: hij hoopte financieel geholpen te worden door de erfenis van zijn ouders...
Het verslag van een anonieme verbitterde man
Freepik
"We hebben een prachtige vakantie geboekt in Italië, een villa met zwembad in Toscane!", heeft de man waarover we je nu gaan vertellen te horen gekregen. Zijn ouders zijn allebei met pensioen en genieten van hun vrijheid, van het geld dat ze met hun levenswerk hebben verdiend. Daar is niets mis mee, laat dat duidelijk zijn, maar deze 34-jarige man onthult dat hij niet bepaald enthousiast is over de levensstijl die zijn ouders de afgelopen jaren hebben aangenomen.
“Ik hoef maar een snelle rekensom te maken om me de kosten van zo'n reis voor te stellen, de zoveelste: Tokio, Thailand, Madrid. Dit zijn maar een paar van de vele plekken die ze besloten te bezoeken vanuit West Country, Engeland," vertelt de man. Aanvankelijk was hij blij voor hen, oprecht opgetogen over hun zorgeloze houding en hun enthousiasme voor het leven, zoals hij dat ook was, over de nieuwe ervaringen van hen.
Hij dacht echter dat ze binnen een jaar of twee zouden stoppen met reizen en een leven zouden leiden dat hun middelen ver te boven ging, waarna het 60-jarige echtpaar zich - in zijn gedachten - zou terugtrekken in een gezellig huisje om een rustig leven te leiden. Hij had het mis, precies degene die hen een belangrijke les had geleerd.
YOLO
Freepik - Not the actual photo
"Je leeft maar één keer, dat is wat de afkorting YOLO (you only live once) in moderne taal betekent," had hij hen verteld. Sindsdien, zo'n vijf jaar later, hadden de twee die levensfilosofie volledig omarmd.
"Ik vraag me af of ik degene ben die ongelijk heeft, laat me het uitleggen: is het egoïstisch van mij om te willen dat mijn ouders mij wat geld nalaten als erfenis? Of zijn zij egoïstisch als je bedenkt hoezeer ze mijn situatie negeren, oftewel, het leven van een van de vele niet meer zo jonge mensen die van dag tot dag moeten leven vanwege een samenleving die niet meer dezelfde garanties biedt als vroeger?”, dit is het dilemma dat de 34-jarige stelt - ook aan zichzelf.
Hij en zijn zus zijn al een tijd het huis uit, maar ze kunnen nog steeds geen stabiele werksituatie vinden, een financiële zekerheid die hen een schuldenvrije toekomst kan garanderen. "Misschien reizen ze liever dan dat ze kleinkinderen krijgen, want op mijn leeftijd, met de huur om te betalen en een onzekere baan, kan ik het me absoluut niet veroorloven een gezin te stichten", bekende de ontevreden man. En hij is niet de enige die er zo over denkt.
Een generatiedilemma
Veel andere jongeren zijn jaloers, om niet te zeggen verontwaardigd, over het vermogensbeheer van hun ouders: "Mijn vriendin Kerry ziet haar moeder, die weduwe is geworden, voortdurend reizen met haar nieuwe partner en is nauwelijks bereid om oma te zijn voor haar twee jaar oude kleinzoon", zegt de man.
Hij vertelt ook dat hij zich niet “alleen” zorgen maakt over hoe zijn ouders geld uitgeven aan reizen, maar ook over hoe vaak ze een auto leasen of zich te buiten gaan aan bevliegingen die hij als een onbereikbare luxe beschouwt.
Kortom, het advies dat jongeren het vaakst wordt gegeven is om meteen te sparen voor een mogelijke “schat” waar ze op kunnen rekenen, maar soms is het al moeilijk om rond te komen: geld opzij zetten lijkt een zeer onwaarschijnlijke mogelijkheid.
Dus blijft de existentiële twijfel: moeten kinderen - die er niet om gevraagd hebben om op de wereld gezet te worden - kunnen vertrouwen op het geld van hun ouders die met pensioen zijn, of moeten ze een manier vinden om “op eigen benen te staan”, zelfs wanneer de levenskwaliteit van de ene generatie op de andere drastisch is verslechterd?
