Werkgever weigert de ontslagbrief van een werknemer te accepteren
In een werkomgeving probeert men altijd een positief “klimaat” te behouden: een goede relatie met collega's en leidinggevenden bijvoorbeeld. Het is echter niet altijd mogelijk om de juiste werkrelatie op te bouwen. Dit kan leiden tot nogal frustrerende geschillen die je het beste in de kiem kunt smoren.
In dit verhaal deed zich een ietwat ongewoon voorval voor: een werknemer, hoewel tevreden met zijn baan, diende een ontslagbrief in bij zijn baas, maart deze nam dit helemaal niet goed op, hij wees die nieuwe realiteit zelfs bewust af.
Het verhaal. van de medewerker
Freepik
Een baan vinden zou het moeilijkste moeten zijn, niet ontslag nemen. Toch bevond een werknemer met de naam Chris zich in precies deze situatie: na meer dan vier jaar op een onberispelijke manier voor hetzelfde bedrijf te hebben gewerkt, koos hij ervoor om ontslag te nemen. De reden?
Niets persoonlijks: hij had een zeer goede relatie met zijn collega's en ook met zijn baas had hij nooit grote aanvaringen gehad. Hij kreeg echter een veel betere functie aangeboden dan de functie die hij bekleedde: het was in zijn belang om naar een ander bedrijf te gaan.
Daarom had hij met een opzegtermijn van 14 dagen zijn ontslag ingediend, vergezeld van een welgemeend dankwoord: "Ik zal het werken met het team en met jou missen", luidde het laatste deel van zijn ontslagbrief. Zijn baas, Steve, was niet erg onder de indruk van zijn vriendelijkheid en keek hem vragend aan en bekende uiteindelijk: “ik kan je niet laten gaan, het spijt me”.
De reactie van de medewerker
Freepik - Not the actual photo
Hij legde Chris uit dat er te veel werk was in die tijd van het jaar en dat het te ingewikkeld zou zijn om hem te vervangen: hij zou zijn ontslagbrief niet accepteren.
Zijn baas had hem verteld dat hij niet weg kon gaan zonder een opzegtermijn van minstens 3 maanden in acht te nemen. Dit was echter een groot probleem: Chris zou veel eerder aan de slag moeten bij het nieuwe bedrijf, anders zou het zijn verleidelijke aanbod intrekken.
De baas begon vervolgens in te spelen op de schuldgevoelens van de medewerker door dingen te zeggen als: ‘het is jammer dat je je collega’s in moeilijkheden wilt brengen, maar als er geen andere oplossing is, denk ik dat we in deze situatie elke dag het beste uit iedereen moeten halen". Waarschijnlijk was het de bedoeling van die persoon om duidelijk te maken dat hij het hele team in moeilijkheden zou brengen als hij zou vertrekken zonder de "voorgestelde" drie maanden te respecteren.
Het punt van het verhaal is dat een werkgever een werknemer niet kan dwingen om een bepaalde opzegtermijn in acht te nemen, tenzij het door de werknemer ondertekende contract dit toestaat. Normaal gesproken is een opzegtermijn een welkome formaliteit, een teken van respect, en is deze niet verschuldigd tenzij deze duidelijk zwart op wit staat. Om goede relaties te onderhouden is het echter altijd aan te raden om een opzegtermijn van een paar weken in acht te nemen, maar het is altijd aan de ondernemer om een manier te vinden om de werknemer te vervangen: voel je niet verplicht of, erger nog, schuldig, als je een betere baan vindt.
