Ze wil de hond van haar zus naar een dierenasiel brengen: “ik kan er niet meer tegen”.
Het verzorgen van een dier is een grote verantwoordelijkheid: alleen wie voldoende vrije tijd en de nodige financiële middelen heeft, is in staat om er goed voor te zorgen.
Meestal doen degenen die zo'n beslissing nemen dat na lang nadenken, maar als ze dat niet doen, is het risico dat ze er spijt van krijgen vrij groot. De hoofdpersoon van dit verhaal weet hier alles van, en ze adopteerde geen dier, maar stemde er alleen mee in om er een tijdje voor te zorgen. De relatie die ontstond met het dier, een hond, leidde echter tot een bittere ruzie met haar zus.
via Reddit
Het verhaal van de wanhopige zus
Drazen Zigic/Freepik - Not the actual photo
De vrouw die schreef op zoek naar advies was wanhopig door de situatie waarin ze verkeerde: ze besloot te vertrouwen op het oordeel van de mensen op internet om te begrijpen hoe ze het beste kon handelen.
"De biologische vader van mijn zus (dus niet de mijne) is onlangs in het ziekenhuis beland. Het was duidelijk een noodgeval en ze moest zich naar het ziekenhuis haasten om hem te zien. Dus vroeg ze me of ik voor haar pup kon zorgen, een 7 maanden oude spaniël, en ik stemde er, ondanks mezelf, mee eens." Dat zei de vrouw op het Reddit-forum.
"Ik heb ook een hond van hetzelfde ras en dus dacht ik dat het voor mij helemaal geen probleem zou zijn", bekende de vrouw. De viervoeter van haar zus bleek echter erg ingewikkeld in de omgang: "Hij is totaal niet gedisciplineerd, je kunt zien dat hij niet is opgevoed! Het is een ongeleid projectiel, hij blaft voortdurend, hij doet zijn behoeften in huis en laat me niet met rust, zelfs niet als ik eet”, vervolgde de geïrriteerde vrouw.
Omdat ze niet wist wat ze anders moest doen, besloot ze haar zus er telefonisch mee te confronteren.
Meningen en advies van Reddit-gebruikers
Peter Griffin/Publicdomainpictures
Praten met haar zus loste haar problemen echter niet op: ze werd beschuldigd van ongevoeligheid omdat ze op zo'n delicaat moment verwarring had gezaaid. Ze dacht erover om geld naar haar te laten sturen om de hond in een dierenasiel achter te laten, maar haar zus was daar absoluut geen voorstander van.
“De druppel die de emmer deed overlopen was het ontdekken van haar spaniël met mijn favoriete gescheurde t-shirt in zijn bek (onder andere een cadeautje van mijn vader). Ik was buiten mezelf van woede en nam opnieuw contact op met mijn zus, dit keer om haar een ultimatum te stellen: ik geef je tot begin volgende week om de hond te komen halen of ik laat hem achter in een dierenasiel”, vertelde ze haar uitgeput. Ze gaf aan dat haar zus hem in dat asiel mee terug zou kunnen nemen dankzij de microchip die het beestje heeft.
Ze vraagt zich nu af of haar reactie niet te overdreven was: haar zus reageerde niet op haar ultimatum en ze weet niet goed wat ze moet doen. "Het spijt me, maar ik denk dat jij degene bent die ongelijk heeft: je hebt ermee ingestemd om voor een hond te zorgen - een puppy zelfs - waar je niets vanaf wist en nu moet je de belofte nakomen die je hebt gedaan”, schreef een gebruiker: "Ik sta aan jouw kant: je gaf je zus twee opties om uit te kiezen!", meende een ander, "van gedachten veranderen is legitiem, maar dit geeft je niet het recht om een pup in een asiel achter te laten", schreef een ander. Wie heeft volgens jou gelijk?
