"De zoon van mijn buurvrouw huilt altijd en daar erger ik me aan: ik vroeg haar om hem te laten stoppen, deed ik er verkeerd aan?”
Het kopen van het huis van je dromen is de wens die de meeste mensen delen, maar het vinden van de ideale plek die aan al onze wensen voldoet is niet eenvoudig. Wat is een van de dingen waar je het meest bang voor bent? Iedereen zou wel iets ding weten te zeggen en een eindeloze lijst kunnen opstellen, maar waarschijnlijk zullen velen het erover eens zijn dat het hebben van goede buren een niet te onderschatten detail is. Jammer dat je ze niet kunt kiezen en dat het een kwestie van geluk is.
De hoofdpersoon van dit verhaal, een jonge vrouw die ruzie had met haar buurvrouw over haar zoon, weet er alles van.
Wat is er gebeurd?
Omdat ze niet wist of haar acties goed of fout waren, besloot een jonge vrouw haar verhaal in een Reddit-post te vertellen. Het bericht begint op een manier die geen ruimte laat voor misverstanden: "Ik heb advies nodig. Ik zal de context van mijn situatie uitleggen. Ik ben 36 jaar oud - schrijft de auteur - en sinds 6 maanden heb ik nieuwe buren, een echtpaar met een zoontje van ongeveer 3 jaar. Dit jongetje schreeuwt voortdurend en ik werk drie dagen per week vanuit huis. Even voor de duidelijkheid: met het kind gaat alles goed, hij wordt in alle opzichten verzorgd door zijn moeder, die huisvrouw is, en hij het ontbreekt hem aan niets. 's Ochtends gaat hij naar school, maar een week lang is hij niet gegaan”.
Wat is dan het probleem van deze vrouw? Het lijkt erop dat wanneer ze belt voor zakelijke bijeenkomsten, haar gesprekspartners het geschreeuw van de jongen perfect kunnen horen. Het gebeurde verschillende keren dat ze haar vertelden naar haar zoontje te gaan, niet wetende dat hij niet van haar was, en hem niet in die benarde situatie achter te laten, of dat klanten en collega's haar vertelden de vergadering te verzetten naar een rustiger tijdstip.
Een zeer gênante situatie...
Bridget Coila/Flickr - Not the actual photo
“Ik heb meerdere keren mijn excuses aangeboden aan de mensen die met mij aan de lijn waren – zei de 36-jarige – en wees erop dat het niet mijn zoon was, maar het kind van de buren. Ze antwoordden dat het leek alsof dat huilende kind in mijn huis was. Dus op een dag keek ik uit op het terras en vroeg beleefd aan mijn buurvrouw of alles in orde was met haar zoon, waarbij ik haar vertelde dat mensen hem tijdens mijn vergaderingen duidelijk konden horen schreeuwen."
Het lijkt erop dat de reactie van de buurvrouw, die onmiddellijk defensief werd, was dat hij een kind was en niet van hem kon worden verwacht dat hij kalm bleef. Ze werd bijna boos, ook al had ze de vrouw gestoord. Onze hoofdpersoon voelde zich bijna schuldig omdat ze het ongemak had gemeld en vroeg webgebruikers om advies.
Wat hebben de mensen haar aangeraden?
De discussie over deze kwestie heeft zich sterk ontwikkeld en velen hebben gereageerd, waarbij ze vooral de mogelijke manieren hebben vergeleken en besproken om zichzelf te kunnen isoleren met een hoofdtelefoon. Anderen voerden daarentegen aan dat het het recht van een vrouw is om rust te hebben in haar eigen huis. Het is juist om niet boos te worden op een kind en hem vrij te laten, maar in welke mate? En tot hoeverre mag je anderen storen?
Vragen die heel vaak voorkomen, vooral als je in een flat woont of in een huis die zich dicht bij anderen bevinden.
Wat kun je in deze gevallen volgens jou het beste doen: handelen zoals de 36-jarige deed of het laten gaan en misschien aan je werkgever vragen om ook op andere dagen naar kantoor te kunnen gaan om rustig te kunnen werken?
