18-jarig meisje wil stoppen met oppassen op zusje: "ik heb geen eigen leven meer"
In een gezin helpen we elkaar per definitie altijd, tenminste, zo zou het moeten zijn. Laten we zeggen dat er in de meeste gevallen gezonde en volwassen relaties zijn die daarom aanleiding geven tot wederzijdse steun. Dit geldt zowel voor echtgenoten als voor broers en zussen.
Maar er is een duidelijke grens tussen iemand helpen en jezelf voor die persoon opofferen. Het verhaal dat we je nu gaan vertellen gaat precies over dit delicate onderwerp: wat vind jij, wie heeft er hier gelijk?
via Reddit
Een ingewikkelde relatie tussen zussen
Freepik - Not the actual photo
Het jonge meisje, hoofdpersoon van dit verhaal, schreef een lang bericht op een bekend online forum om haar hart te luchten en om hulp te vragen met betrekking tot wat er over haar wordt opgelegd: ze is pas 18 jaar oud en sinds haar 15e past ze op de kinderen van haar oudere zus die 30 jaar is.
"In eerste instantie was de situatie normaal: de kinderen waren heel klein en sliepen vooral, maar nu ze 2 en 4 jaar oud zijn, kan ik niet meer voor ze zorgen. Ik moet elke dag mijn schoolwerk doen, maar het is onmogelijk geworden om me te concentreren en studeren terwijl ik voor hen twee zorg... als gevolg daarvan zijn mijn cijfers dramatisch verslechterd", onthult de scholiere.
Dus probeerde ze erover te praten met haar zus, maar dat ging niet goed: de 30-jarige noemde haar egoïstisch en wees erop dat ze nu ze gescheiden is, veel moet werken en een oppas niet kan betalen. Daarom voelde het meisje zich vreselijk schuldig en bleef voor haar kinderen zorgen. Tot het erger en onhoudbaar werd.
Het verzoek om hulp
Freepik/tonodiaz - Not the actual photo
Het meisje begon zich naar te voelen over de hele kwestie, waardoor ze angst, stress en een eetstoornis ontwikkelde: jarenlang was ze niet in staat om net als en samen met haar leeftijdsgenoten plezier te hebben door in de zomer uit te gaan of een parttime baan te zoeken. functie. Ze liep studievertraging op, was compleet blut en had een minimaal sociaal leven.
Ondertussen is de oudere zus erin geslaagd weer op de been te komen: ze heeft een vriend en een goedbetaalde baan gevonden, nu kan ze het zich veroorloven om met haar beste vriendin te reizen en geld uit te geven aan designertassen. Dus vroeg haar jongere zus haar opnieuw om te overwegen een oppas te nemen, aangezien ze zich er nu een kon veroorloven. Maar nee, er was niets aan te doen: opnieuw reageerde de vrouw door te zeggen dat ze het zich niet kon veroorloven, en dat ze dan haar baan zou moeten opzeggen om voor de kinderen te zorgen.
Nu is het jonge meisje deze situatie echt beu en ook al wil ze geen ruzie maken met haar oudere zus, kan ze er niet langer tegen om haar leven op die manier op te offeren. Bovendien hebben de ouders van beiden de kant van de 30-jarige gekozen: ze vroeg om hulp op internet, voor advies over wat ze moet doen.
"Je zus maakt duidelijk misbruik van je en hanteert een passief-agressieve houding tegenover je, je zou ermee moeten stoppen zonder achterom te kijken", "net zoals ze dure tassen kan kopen, kan ze een oppas betalen: dat moet ze wel doen en kan jou met rust laten”, "Er is veel moed voor nodig om jou egoïstisch te noemen als je zelfs maar je eigen opleiding opoffert voor haar kinderen!". Dit zijn de belangrijkste opmerkingen en andere gebruikers waren het ook met de tiener eens, wat vind jij?
