Genderdysforie: het verhaal van Arianna, geboren als Jorge
De identiteit van een individu, dat wil zeggen wat iemand voelt dat hij of zij is, is een complex en veelbesproken onderwerp. In de meeste gevallen is het behoren tot een geslacht, zelfs een geslacht dat verschilt van dat van geboorte, het resultaat van een lange en vaak moeilijke reis. Het heeft in feite niet alleen fysieke, maar ook psychologische en sociale gevolgen. Het is niet gemakkelijk om te leven in een lichaam waarin je je niet thuisvoelt; je zou willen dat je je uiterlijk kon veranderen.
Er zijn echter gevallen waarin dit proces zeer snel en vroeg plaatsvindt. Dit is het geval bij transgender kinderen en genderdysforie bij kinderen. Dit kan zich manifesteren tussen de leeftijd van 3 en 4 jaar, als een staat van verworven bewustzijn. De hoofdpersoon van het verhaal begreep zijn toestand al op jonge leeftijd en vestigde de aandacht op het fenomeen genderdysforie. Laten we eens kijken wat er gebeurd is.
via Daily Mail
Het verhaal van Jorge
Deze ervaring beleeft Arianna Quizhpi, wiens oorspronkelijke naam Jorge is. Het kind, nog maar zes jaar oud, bekende op een dag aan zijn moeder dat hij zich niet mannelijk voelde en dat hij altijd dacht dat hij tot het vrouwelijke geslacht behoorde. Haar bewustzijn begon met dagelijkse spelletjes en met het voelen van een natuurlijke drang naar de wereld van meisjes. De moeder van het kind verwelkomde deze verklaringen met grote sereniteit en stelde zelfs voor dat haar dochter naar de dokter zou gaan om de kwestie van genderdysforie te onderzoeken.
Een geweldige levensles
Arianna was meteen enthousiast over dit idee omdat ze besefte dat haar moeder echt luisterde en haar behoeften respecteerde. In feite is het haar wens om ooit een vrouwenlichaam te hebben. De vrouw deelde het verhaal en ook de reacties van het meisje op sociale media. Het verhaal kreeg veel views, shares en reacties. Zoals verwacht was het publiek in tweeën gedeeld. Velen waardeerden de gevoeligheid en moderniteit van de moeder die de wensen van haar dochter op zo'n open en constructieve manier verwelkomde.
Anderen hebben echter ernstige twijfels geuit over deze houding. Voor laatstgenoemden is genderdysforie in feite geen kwestie waar je lichtvaardig mee moet omgaan, zeker niet als het om zo’n jong persoon gaat. Misschien zouden zowel moeder als dochter meer tijd nodig hebben om werkelijk alle implicaties van het pad dat voor hen ligt te begrijpen. Arianna/Jorge is nog te jong. Het kan juist en acceptabel zijn om de keuze te omarmen, maar alleen als deze het resultaat is van een pad van persoonlijke groei en adequate volwassenheid.
Wat vind jij?
